Verwerkingsopdracht 1 gedichten, Verloren

Alleen de herinnering

Nu is het definitief voorbij
Jij bent niet meer bevriend met mij
En ik weet dat we nooit meer vrienden zullen zijn
Dat doet me wel echt pijn

Want mijn vriendschap met jou vond ik bijzonder
Dat je bevriend met me wilde zijn, was als een wonder
Maar blijkbaar heeft het met jou niks gedaan
Dat ik altijd voor je klaar zou staan

Ik zou de dagen met jou zo weer overdoen
Maar je bent te veel veranderd sinds toen
Je bent een ander, niet het meisje die ik dacht dat je was
Het meisje die ik zo aardig vond in de eerste klas

Ik wil niet bevriend zijn met jou
Maar met het meisje van wie ik nog steeds hou
De herrinnering van die eerste klas
Toen je nog zo leuk en aardig was

De pijn die ik voel komt door wat toen is gebeurd
Dat het nooit meer terugkomt is wat mijn hart aan stukken scheurt
Ze zeggen: "Wie ermee stopt je vriend te zijn, is het nooit geweest."
Maar jij was dat wel, en dat raakt mij het meest

Ik wist niet waar ik het aan had verdiend
Maar jij was een echte vriend
En wat er ook gebeurt, 1 ding moet je weten
De leuke dagen met jou zal ik echt nooit vergeten

Bron: http://www.1001gedichten.nl/gedichten/92158/alleen_de_herinnering/
Ingezonden door: Suus (de naam van de dichter stond er niet bij)

Ik heb dit gedicht gekozen omdat dit heel erg bij de personage Demi uit mijn boek. Haar beste en enige vriendin Lieke, had borderline. Ze was daardoor heel erg veranderd en niet meer zoals vroeger. Ze praatte vaak over de dood, was nooit meer vrolijk en ze sneed zichzelf. Het is heel erg moeilijk om met iemand bevriend te blijven die depressief is en nooit echt iets zegt. Als Lieke wel iets zei ging dat vaak over de dood. Demi wist niet zo goed hoe ze hiermee moest omgaan. Ze zei vaak dat ze het meisje van vroeger miste en dat ze de oude Lieke terug wilde. Demi was nog wel een vriendin voor Lieke maar zei kon dit eigenlijk niet meer zijn voor Demi. Demi had het hier erg moeilijk mee maar probeerde het een beetje te begrijpen. Maar het gaat erg moeilijk om iemand te proberen te begrijpen die nooit wat zegt of uitlegt. Over de helft van het boek komt Lieke een beetje los en legt ze wat dingen uit aan Demi. Ze stond wat meer open voor hulp. Niet veel maar een beetje was goed genoeg voor Demi. Maar het ging heel slecht met Lieke en op het eind van het boek pleegt ze zelfmoord. Demi is haar beste en enige vriendin kwijt. Demi was helemaal van streek maar ze besefte zich ook dat een grote last van haar schouders af was en dat ze nu voor zichzelf kon gaan leven. Lieke zei toen ze nog leefde tegen Demi dat ze hoopte dat ze haar nooit alleen zou laten omdat ze dat niet zo overleven. Aan haar ouders had ze namelijk ook niets. Dit was natuurlijk een hele grote last voor Demi. Nu was ze daar vanaf maar ook was haar beste vriendin weg. Ze had alleen nog de herinneringen, goede en slechte.

Jezelf verliezen

Vele dagen van je leven zit je vast,

zelfs adem halen lijkt je soms te veel,

want je draagt mee, zo’n een enorme last,

nee, niets van jou voelt nog heel.

Voor je uit starend zitten te wachten,

alleen voelend al je gemis,

smekend naar iets wat je pijn doet verzachten,

maar weet dat het er niet is.

Langzaam gaat verloren de persoon die je bent,

verteerd door haat en verdriet,

het is nu alleen maar pijn wat je kent,

want vertrouwen in het leven heb je niet.

Steeds hebben mensen jou pijn gedaan,

en misbruik gemaakt van al je goedheid,

alleen nog maar met pijn door het leven gaan,

want door al wat is gebeurd, ben jij jezelf kwijt.

Bron: http://www.1001gedichten.nl/gedichten/55754/jezelf_verliezen/

Ingezonden door: shiva_moon (de naam van de dichter stond er niet bij)

Dit gedicht heb ik gekozen omdat ik het vind passen bij Lieke. Een personage uit mijn boek die borderline heeft. Ze was altijd een vrolijk meisje en een echte doorzetter. Maar toen kreeg ze borderline. Ze verloor zichzelf. Ze was niet meer vrolijk maar nog wel een doorzetter. Maar ze zag de grens niet. Ze ging altijd veel te ver door. Als ze voor een toets of werkstuk een 9 kreeg was dit niet genoeg. Ze moest een 10 krijgen. Ze maakte zichzelf langzaam kapot. Ze viel heel erg af en werkte elke dag veel te hard aan school. Ze was bijna altijd depressief en wilde het liefst dood. Zo was ze eerst niet. Door borderline is zij zichzelf kwijtgeraakt en doodgegaan.

Borderline, De duivel in mij..

Ik heb de duivel in mij

hij voelt zich goed en vrij

ik vecht en ik vecht maar hij wil er niet uit

hij lacht alleen maar,heel veel en heel luid

alsof ik hem niks maken kan

hij maakt mij constant bang

hij bepaald wat ik voel

hij veranderd constant mijn doel

hij laat mij dingen voelen wat niet waar is

en soms houd die zich zo stil dat ik hem gewoon mis

hij maakt mij in de war

soms is die zo kill en star

hij maakt mij anders dan ik eigenlijk ben

hij laat het me voelen het is geen stem

hij laat mij hem geloven ondanks dat ik beter weet

en als ik het dan helemaal geloof laat die mij in de steek

hij geeft mij een muur op momenten dat ik het niet wil

en als ik hem erom vraag blijft die weer stil

hij laat mij dingen denken

dat mij alleen maar narigheid kan schenken

en als die narigheid dan toch is gekomen

dan had hij gelijk en laat ik hem weer boven komen

bij mijn geluk geeft die mij een slecht gevoel

en bij narigheid geluk als je snapt wat ik bedoel

het lijkt wel of ik leef voor alles wat slecht is

maar dat ik toch van binnen het geluk mis

ik kan alleen uitstreven naar het geluk

maar als ik het heb maak ik het zelf weer stuk

op die manier zal ik het nooit vinden

hij laat mij mezelf aan het ongeluk binden

want dan weet ik wat ik heb

en dan weet ik dat ik nog een doel heb

want als ik gelukkig ben kan het alleen nog maar slechter worden

en als het al slecht is, moet er nog worden begonnen

het is eigenlijk raar

dat ik me goed voel bij gevaar

geluk is eng en maakt mij kapot

terwijl ik zo graag gelukkig word

maar dat kan niet want kijk naar wat er dan mis kan gaan

en bij narigheid kan het alleen maar beter gaan

ik hoop dat ik ooit mijn balans daarin kan vinden

en dat mijzelf ooit eens aan het geluk kan binden

Bron: http://www.gedichten-freaks.nl/791408/
Schrijversnaam: me-myself-and-borderline

Ik heb dit gedicht gekozen omdat ik denk dat dit gedicht het best laat zien hoe Lieke zich voelde. Ik kan me niet voorstellen hoe je met borderline kunt ‘leren’ leven. Maar door dit gedicht snap ik al weer wat meer van borderline en wat het met je doet. Dit gedicht komt ook heel erg overeen met hoe Lieke zich gedroeg in het boek. Ook probeerde Lieke een keer uit te leggen aan Demi hoe zei zich voelt en wat borderline met haar doet. Dit gedicht lijkt daar heel erg op. 

Verwerkingsopdracht 6 Interview, Boy 7

Dit is een interview met Mirjam Mous. Zij heeft het boek boy 7 geschreven. Het interview is uitgevoerd en geschreven door Janine Smit.  Dit interview klopt op zich wel met hoe het boek wat ik heb gelezen, boy 7, in elkaar zit. Wat je niet terug ziet in het boek is dat ze terwijl ze het verhaal schrijft het verhaal verder bedenkt. Alles in het boek is namelijk met elkaar verbonden. Het lijkt me best moeilijk om een boek te schrijven terwijl je nog niet weet hoe het verhaal verder gaat lopen. Ze zegt op een gegeven moment ook dat het doordat ze als ze bezig is met schrijven zelf ook nog niet weet hoe het verhaal gaat, het voelt alsof ze zelf in het verhaal zit. Dit voelde voor mij ook terwijl ik het las.

Ik vond het een heel leuk boek. Ook vond ik hem een beetje spannend. Dat wilde ze ook want ze noemde het zelf ook een thriller met een fantasy-randje. Ook geeft ze op een gegeven moment een lang antwoord. Dat was op de vraag: Wat is de beste manier om spanning in het verhaal te stoppen? Toen gaf ze allemaal manieren. Deze heeft ze volgens mij ook allemaal in het boek gebruikt. Hierdoor bleef ik ook steeds in het boek lezen en wilde ik niet stoppen met lezen. Ik had het boek daarom snel uit.

Als laatste vraagt de interviewer hoe ze de lezer van haar boek geboeid houd. Al deze manieren die ze noemt heeft ze erin gebruikt en werkte bij mij ook. Doordat je ook evenveel wist als de jongen in de buik maakte dat het nog spannender en wil je meer weten. Ik vond het een erg leuk boek.

Is het moeilijk om een idee uit te werken op papier?
Het is soms een heel gepuzzel, ja. Het gaat vrijwel nooit vanzelf. Dat een tekst gemakkelijk leest, wil niet zeggen dat het ook gemakkelijk was om hem zo op te schrijven. Daar moet ik hard mijn best voor doen.

Hoe bereidt u een verhaal voor?
Ik bereid meestal weinig voor. Ik zoek naar een grappige of spannende beginsituatie en dan ga ik achter mijn computer zitten en aan de slag. De rest van het verhaal ontstaat pas tijdens het schrijven. Alleen voor mijn boek Doorgeschoten dat gebaseerd is op de schietpartij op de Columbine High School heb ik vooraf informatie opgezocht via internet, krantenartikelen en tv-documentaires.

Maakt u schema's van wat u wanneer vertelt?
Nooit vooraf. Als het verhaal erg ingewikkeld is, maak ik tijdens het schrijven wel een soort samenvatting – het nummer van het hoofdstuk met een paar steekwoorden erachter om fouten te voorkomen.

Verandert er nog veel aan die voorbereiding tijdens het schrijven?
Aangezien er nauwelijks tot geen voorbereiding is: nee.

Wat doet u als u even niet meer weet wat u moet schrijven?
Stukje wandelen. Even liggen met mijn ogen dicht.

Wat is de beste manier om spanning in het verhaal te stoppen?
Er is geen beste manier. Er zijn veel verschillende manieren en het hangt er ook maar net van af wat voor soort verhaal het is. Niet alle manieren zijn altijd toe te passen.
* Geef nooit in een keer alle informatie prijs. Laat de lezer er stukje bij beetje achter komen hoe het zit. Maak hem nieuwsgierig en zet hem op het verkeerde been.
*Je kunt spannende dingen ook spannend opschrijven. Is iemand bang? Dan worden de zinnen bijvoorbeeld korter. Voorbeeld: De jongen wist zeker dat hij achtervolgd werd en keek om, maar er was niemand te zien.
Of: Hij werd achtervolgd. Zeker weten! Hij keek om. Pfff, niemand.
In de tweede zin hoor je meer de angst, zit je dichter op de jongen en dat is in mijn ogen spannender.
* Zorg dat je een hoofdstuk met een cliffhanger eindigt.
* Je kunt spelen met de tijd: het toen en nu afwisselen om de spanning op te bouwen, dingen pas later vertellen zodat ze eerst nog niet helemaal duidelijk zijn voor de lezer, zoals in mijn boek Vals Spel. Of juist vooruitkijken, zo van: Ik dacht dat het een geweldige dag zou worden, maar … De lezer wordt dan nieuwsgierig: wat gaat er gebeuren?
* Zorg ervoor dat het af en toe misgaat en dat je personage hindernissen tegenkomt. Als het de hoofdpersoon steeds meezit, is dat niet spannend. De lezer moet denken: o o, als dat maar goed afloopt.
* De spanning zit vaak niet in de actie, zoals een bom die ontploft, maar in het moment daarvoor: als je weet dat er een bom onder tafel ligt en dat die elk moment kan ontploffen.

Welke onderdelen moet een fantasy-verhaal zeker bevatten?
Geen idee. Ik beschouw mezelf niet als een auteur van fantasy-verhalen. Ik schrijf soapseries, meidenboeken, probleemboeken en thrillers. Boy 7 valt voor mij ook onder de thrillers. Het heeft wel een fantasy-randje, maar het zou bijna echt kunnen gebeuren. Er zijn al mensen met een chip in hun lichaam.

Is het schrijven van een fantasy-verhaal moeilijker dan het schrijven van een realistisch verhaal?
Nee. Voor beide verhalen gelden dezelfde regels: de lezer moet het kunnen geloven, of het nou fantasy is of niet. Een goedgeschreven verhaal over een vampier kan geloofwaardiger zijn dan een slecht geschreven verhaal over een gewoon meisje. Het hangt niet af van het onderwerp, maar van of je personage klopt en je verhaal overtuigend genoeg is.

Hoe bent u op het idee gekomen voor het boek Boy 7?
Ik bezoek vaak scholen. Jongens vroegen me wanneer ik eens een keer een heel spannende thriller zou gaan schrijven. Dat is Boy 7 geworden. Mijn lezers zijn wel vaker een inspiratiebron. Ik dacht: wat zou ik zelf heel spannend en eng vinden? Antwoord: als ik de controle verlies, als ik niemand meer kan vertrouwen. Dus bedacht ik een jongen met geheugenverlies. Als je al je herinneringen kwijt ben, raak je volgens mij ook alle vaste grond onder je voeten kwijt. Verder kwam ik net terug van mijn vakantie in Namibië in Afrika en daar zijn heel veel kale, gele grasvlaktes. Dat beeld zat nog in mijn hoofd. Sterker nog: de foto van de grasvlakte op het omslag is een vakantiefoto die ik zelf heb gemaakt. Dus begon ik het boek met een jongen op zo'n grasvlakte - verlaten, alleen en totaal in de war. Ik had zelf ook nog geen idee wat er met de jongen aan de hand was. Zo werk ik meestal. Dan is het net of ik het zelf meemaak.

Bij een boek als Boy 7 is het belangrijk dat u de lezer geboeid houdt, hoe doet u dat?
Informatie doseren. Spelen met de tijd. Boy 7 wil op het eind de jongens redden – dat hij dat binnen een bepaalde tijd moet doen, voert de spanning op. Verder doe ik dat door de lezer net zo weinig te laten weten als het hoofdpersonage, door er veel vaart en cliffhangers in te stoppen, door niet voorspelbaar te zijn en door het soms mis te laten gaan.

Leesautobiografie

Ik heb nooit heel veel gelezen maar ook niet weinig. Ik vind het wel leuk om boeken te lezen. Je stapt in een hele andere wereld als je een boek leest en ik duik er altijd helemaal in. Ik vind het wel leuk om te lezen maar heel veel doe ik het niet. Ik heb namelijk ook niet altijd zoveel tijd. Als ik lees is dat vaak in de vakantie.

Als ik een echt leuk/goed boek heb dan kan ik daar een hele dag in lezen. Dan heb ik hem binnen een of twee dagen uit. Maar je vindt natuurlijk niet zomaar een goed boek. Vorig schooljaar heb ik niet echt boeken gelezen waar ik de hele dag in wilde blijven lezen en die ik niet wilde wegleggen. Maar in de vakantie heb ik zelfs meer van dit soort boeken gelezen. Ik houd ervan als ik een goed boek heb. Dan verdwijn ik helemaal in dat boek en als ik dan na die dag stop met lezen moet ik zeg maar weer even wennen aan mijn eigen leven en routine.

Het mooie van boeken vind ik dat je helemaal in iemands anders wereld duikt. Als ik een boek lees dat ik leuk vind zit ik er helemaal in. Maar als ik een film kijk heb ik dat iets minder. Je kunt in een film namelijk niet zien wat iemand denkt of soms voelt. In boeken vind ik dat dat altijd wat beter gaat. Maar ik ben ook iemand die zich heel erg inleeft in andere mensen. Als ik een film kijk zit ik daar helemaal in. Maar toch kan ik beter helemaal in iemands wereld duiken als ik een boek lees als wanneer ik een film kijk. 

Ik lees graag boeken uit de vroegere tijd of over best wel heftige dingen. Maar als ik een boek lees waarin een heftig waargebeurd verhaal wordt verteld moet ik wel weer even een tijd wachten voordat ik nog zo’n boek ga lezen. Ik moet dat boek dan altijd even een soort van laten bezinken. Ook vind ik het leuk om grappige boeken te lezen. Maar het moet dan wel echt goed zijn geschreven want grappige boeken worden sneller erg flauw. Omdat je in een boek ook alles moet uitleggen wat er gebeurt is de grap er vaak snel af vind ik. Ik hou eigenlijk wel van heel veel soorten boeken.

Mijn ouders houden erg van lezen. Maar ook zei doen dit vaak alleen in de vakantie. We hebben het allemaal wat de druk doordeweeks. Mijn zusje houd niet heel erg van lezen maar een beetje net zoals ik. Maar als ik een goed boek vind kan ik daar een hele dag in blijven lezen en dat kan mijn zusje niet. Omdat mijn hele gezin dus eigenlijk alleen maar leest in de vakantie hebben we ook alle vier een e-reader. Anders moesten we altijd heel veel boeken meenemen voor het hele gezin en dat is nogal veel gedoe en gewicht aan boeken. Ik heb ook een hele boekenkast in mijn kamer staan met boeken. Maar dat zijn vooral boeken van vroeger of die ik al gelezen heb. Ik kan geen boeken dubbellezen dus die lees ik niet meer.

Ik heb nog nooit echt boeken gelezen die ik lastig vind. Wel vind ik het moeilijker om boeken te lezen waarin veel woorden staan die we vroeger gebruikte maar nu niet meer. Dan moet je even wennen en sommige woorden even vertalen. Maar dat soort boeken vind ik ook nooit echt leuk dus die lees ik ook nooit.

Ik heb ook niet echt bepaald personages die me aanspreken omdat het bij mij echt meer om het verhaal gaat. Maar ik vind het wel leuk om een keer een boek te lezen over mensen die in de buurt staan van een moeilijke situatie. Zo kun je ook een keer zien hoe het voor de omgeving is van de karakters in het boek die in een moeilijke situatie zitten. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld het boek spijt van Carry Slee.  Ik heb dat boek nog nooit gelezen maar zo’n soort boek lijkt me wel leuk om een keer te lezen.

Script hoorspel van de ontdekking van Toetanchamon

                                                                  Rollen

Sven Damen is Howard Carter, de ontdekker van het graf van Toetanchamon

Mark van Rennes = Harry Burton, de fotograaf die bij de ontdekking was.

Sebas Smits = gids, die de mensen door de woestijn heen leidt. En Lord Carnarvon, de man die heel het project betaalt.

Joyce = geluiden, ze maakt de geluiden voor het stukje, en als graver

Stella = verteller, vertelt het verhaal.

                                                            Samenvatting

 De verteller vertelt de intro voor het hoorspel. Na de intro zitten  Howard Carter en Harry Burton  op twee kamelen  en de gids wijst ze naar de plek van de opgraving. Carter heeft de fotograaf Harry Burton opgehaald  omdat hij het gevoel heeft dat ze de graftombe gaan vinden . De gids zet ze daar neer en Howard vertelt over de ontwikkelingen tegen Harry. Uiteindelijk wordt de graftombe ontdekt. Dan gaan ze naar binnen met de gids die de hiërogliefen kan lezen. Terwijl ze de schatten aan het bewonderen zijn. Activeert er een val die een salvo pijlen door de kamer schiet. Iedereen is ongedeerd maar de gids is bang geworden en vlucht, dan komt lord Carnarvon binnen die heel blij is. Carter en Carnarvon gaan samen de grafkamer in en besluiten dat ze alles moeten onderzoeken. Dan komt Burton die zegt dat het acht jaar gaat duren voordat ze klaar zijn met fotograferen.  De verteller vertelt wat er van hun is geworden nadat ze de mummie hadden ontdekt.

                                                  Tekst

Verteller:               In november 1922 vond Howard Carter ,een Engelse archeoloog, in Egypte het graf van een farao, waarin zich een fantastische schat bevond.

De kranten stonden vol verhalen over gouden tronen, bedden, en strijdwagens, over met juwelen bezette kistjes, ja zelfs over bloemen, die, afgesloten van de buitenlucht, goed waren gebleven in de droge grafkelder.

Carter , die op dat moment voor Lord Carnarvon werkte, was aan het werk geweest op de koninklijke begraafplaats in Thebe, die bekend staat onder de naam "Vallei der Koningen". Hij wist, dat men bijna alle koninklijke graftombes waren gevonden. Maar er miste er  nog eentje. En hij zal het  vinden.

 Geluiden : kamelen stappen in zand en een zandstorm

Carter:                       Wat een hevige zandstorm zeg! Ik zie geen hand voor ogen.. als het goed is  
                                 zijn we er bijna, maar ik zie het nog niet.

Burton:                       Het zal wel is tijd worden, volgens mij moet het ook niet lang meer duren.

Gids:                          We zijn er inderdaad zo, het is niet ver meer.

Burton:                       Weet je zeker dat we goed gaan. Ik hou het niet meer uit in deze woestijn.

Carter:                        Je moet er toch iets voor over hebben om de grootste schat in recente 
                                  geschiedenis te willen vinden.

Burton:                       Ja, maar ik wil er toch snel zijn.

Gids:                           Kijk daar is het. Daar is de opgraving. Ik ga de kamelen even ergens zetten 
                                  waar ze  niet gestolen zullen worden. Als u geen bezwaar heeft  ga ik zo   
                                  mee naar de graaf plaats

Carter:                        Oké, als je er zo maar bent.

Burton:                       Zullen we alvast lopen naar de graaf plaats lopen?

Carter:                        Ja hoor, is goed.

                                  Geluid voetstappen in zand.

Burton:                       Hoe lang gaat dit graven nu nog duren? Jullie zijn al 15 jaar bezig, denken 
                                  jullie dat als jullie niet heel snel resultaten behalen, lord Carnarvon jullie nog 
                                  geld gaat geven.

Carter:                        Ik weet dat we Resultaten zullen behalen, ik kan het voelen. Fijn dat je zo 
                                  snel kon komen trouwens. Ik denk dat we de tombe bijna hebben  
                                  gevonden, dan zal lord Carnarvon zeker blij met ons zijn. Zou je ook even 
                                  het opgraven zelf willen filmen?

Burton:                       Ja, natuurlijk daar ben ik toch voor . Ah, is het hier, daar kan ik wel een 
                                  paar mooie foto’s van maken.

Carter:                        mooi zo, oh daar komt de gids, hij kan de hiërogliefen vertalen wanneer we 
                                  de tombe hebben gevonden, ik ben namelijk niet heel erg bekend met het 
                                  soort hiërogliefen dat we verwachten aan te treffen, het is een soort dialect.

Gids:                           ja dat kan ik zeker! Al vanaf jongs af aan heb ik geleerd de hiërogliefen te 
                                  lezen, ik ben gespecialiseerd in de dialecten. 

Graver:                       Meneer, meneer! We hebben het graf gevonden! Hier is de ingang kom   
                                  snel kijken!

Verteller:                     Op deze mooie november dag in Egypte werd de ontdekking dan eindelijk  
                                  gedaan, na 15 jaar van zwoegen en ploeteren door het zand, op zoek naar   
                                  iets waarvan ze niet een zeker wisten of het bestond. Maar nu eindelijk was   
                                  het gevonden en Burton carter en de gids haastte zich om naar binnen te   
                                  gaan en het vast te leggen op film en foto. Ze stonden kindsblij voor de 
                                  opening van de graftombe en konden niet wachten om naar binnen te gaan.

Gids:                           Kijk hier! Er staat een verhaaltje op deze tegel.

Carter: `                      Wat staat er?

Gids:                           Kort samengevat; zij die de slaap van de farao verstoren zullen een pijnlijke       
                                  dood sterven.

Burton:                        Ga even aan de kant, hier moet een foto van.

                                   Geluid: flits van camera.

Carter:                         Wat is er ongelooflijk veel te zien hier. Kom we gaan verder.

Gids:                           Kijk wel uit waar je loopt, deze tombes kunnen erop gemaakt zijn dat geen 

                                           mens er levend uit komt.

Burton:                        Kijk uit. De trappen zijn erg steil en wankel.

Carter:                         Graftombes bestaan uit veel kamers en hebben 1 grafkamer waar het graf

                                   uiteraard licht. Deze kamers hebben meestal een erg bijzondere deur dus 

                                   dan weten we waar we moeten zijn.

                                   Geluid opende deur.

Burton:                        Wauw! Al deze schatten zijn ook wel een foto waard.

Carter:                         Kijk uit dat je niets breekt terwijl we er doorheen lopen, laten we hier                                 

                                   rechtdoor gaan.

Gids:                           Nee, hier is niks. Laten we die andere deur nemen.

                                   Geluid Peilensalvo

Burton:                       Wow! Wat was dat?!

Carter:                         Is iedereen oké?

Gids:                           Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, jullie bekijken het maar.

Burton:                       Waar ga je heen?

Gids:                           Ik ga terug naar mijn kamelen.

Carter:                        Is goed, maar haal dan lord Carnarvon uit zijn tent, hij is de eerste die dit        

                                  wel zou willen zien.

Verteller:                     Na een tijdje wachten kwam Lord Carnarvon binnen, hij had een      
                                 uitstekend humeur toen hij zag hoe zijn geld geïnvesteerd was.

Carnarvon:                  Wauw, Uitstekend werk Carter. Ik wist dat ik je kon vertrouwen.

Carter:                         Met al het plezier Carnarvon.

Carnarvon:                   Nou laat me dan maar een kijkje nemen.

Burton:                        Ik blijf hier wel.

Carter:                         Ik moet je wel waarschuwen voor de vallen die er door de oude  
                                   Egyptenaren gezet zijn.

Carnarvon:                   Kwamen jullie dan vallen tegen.

Carter:                         Ja, we werden beschoten met een salvo peilen. Onze gids was zo bang dat 
                                   hij gevlucht is  met zijn kamelen.

Carnarvon:                   Slechte kwaliteit gidsen de laatste tijd.

Carter:                         Tja, maar meer vallen waren er niet.

Verteller:                      Carnarvon keek met grote ogen naar het werk dat hij gesubsidieerd.

Carnarvon:                   Nou, dat was erg mooi allenmaal maar het moet wel onderzocht worden    
                                   allemaal.

Carter:                         Ik weet het, We gaan gelijk aan het onderzoek beginnen.

Burton:                        Dat gaat me wel zo’n acht jaar duren! Pff.

Verteller:                     Het heeft 15 jaar geduurd om de graftombe te vinden, maar hun ambitie en 
                                  geduld werd rijkelijk beloond. Een kamer, gevuld met een van de grootste 
                                  schatten van de Egyptische geschiedenis was een deel van de beloning, 
                                  maar ook het gevoel om een 3000 jaar oude kamer in te lopen is een 
                                  beloning op zich. 6 weken na de opgraving kwam lord Carnarvon op 
                                  mysterieuze wijze om het leven, de vloek van Toetanchamon word het 
                                  genoemd. Carter overleed in 1939, 16 jaar na de grootse opgraving van zijn 
                                  leven op 64 jarige leeftijd. Harry Burton in 1940, nadat hij 8 jaar bezig was  
                                  om de hele tombe en al de dingen er in te fotograferen bleef hij in Egypte 
                                  zijn hele verdere leven, hij werd 61 jaar oud. Op verzoek van Howard 
                                  Carter werd na grondig onderzoek, het gemummificeerde lichaam van 
                                  Toetanchamon weer terug gelegd in zijn kist in te tombe, om hem 
                                  ongestoord te laten rusten in zijn eigen laatste rustplaats.

Terugblik Nederlands leerjaar 2

Ik heb dit jaar weer veel bijgeleerd bij Nederlands. Ik moest wel weer met moeite mijn hoofd boven water houden maar het is me uiteindelijk wel gelukt. Ik heb ook weer veel grammatica bijgeleerd. Ook wordt maak ik nu bijna geen spelfouten meer met bijvoorbeeld interpunctie. Ook is het zo dat telkens als ik weer een tekst moet schrijven mijn woordenschat vooruit gaat en ik alweer makkelijker moeilijke zinnen kan maken met moeilijke woorden. Dit jaar was het wel zo dat ik bij elke toets heel hard moest leren en ook echt goed van te voren begin met leren. Anders had ik het dit jaar niet gehaald. Maar het gaat al wel weer elk jaar beter en iets makkelijker.

Boeken die ik dit jaar heb gelezen:

                - Nooit meer lief

            -  Een keukenmeidenroman

                 - Lastig

                - De amulet

                - De vliegeraar (van Kabul)

                 - Taal is zeg maar echt mijn ding

                -  Kwetsbaar

                - Je bent je brein

Boekverslag De Vliegeraar

De jongen waarover het boek gaat, Amir, leeft een heel groot deel van zijn leven met een geheim en veel schudgevoel.
Hij heeft namelijk staan toekijken hoe zijn beste vriend verkracht werd en heeft hem niet geholpen.
Zijn beste vriend die hij na die dag nooit meer had gezien was na een lange tijd overleden en Amir kon voor zijn zoon zorgen en hem een nieuw thuis geven.
Hij moest de zoon halen bij de taliban en de persoon die de zoon had was dezelfde man als diegene die zijn beste vriend had verkracht.
Om de zoon te krijgen moest hij vechten met die man en het werd bijna zijn dood.
Maar het zoontje had hem gered en Amir was van een groot deel van zijn schuldgevoel af omdat hij het gevoel had dat dit was wat hij verdiende.

Amir is op het begin van het boek een jong jongetje en hij komt uit Afghanistan. Aan het eind van het boek is hij ongeveer 30/40 jaar. Hij heeft zwart haar en een nogal Afghanistans uiterlijk. Later is hij ongeveer 30/40 jaar is draagt hij vooral doeken en gewaden. Hij is ook niet dik en niet dun maar gewoon normaal.

Hij hield er altijd van om zijn beste vriend toen hij jong was voor te lezen uit allemaal verschillende boeken. Ook hield hij ervan om zijn beste vriend te plagen. Waar hij niet van hield was oorlog. Daarom waren hij en zijn vader ook naar Amerika verhuisd toen er oorlog uitbrak in Afghanistan.

Amir en zijn beste vriend Hassan waren samen hele goede vliegeraars. Op de dag dat ze een wedstrijd hadden gewonnen werd Hassan verkracht. Amir weet dus nog alles van die dag. Ook was Amir de vliegeraar en Hassan haalde de vlieger altijd terug. Toen Hassan de vlieg wilde halen werd hij verkracht omdat hij had beloofd aan Amir dat hij de vlieger terug zou brengen. Toen zei degene die Hassan had verkracht dat hij de vlieger wilde hebben. Hassan zei nee en toen gebeurde het. Daarom heet dit boek de vliegeraar. Zoals je ziet hebben veel delen in het boek iets met de titel te maken.

Ik vond het een heel mooi boek. Alles werd heel erg mooi beschreven en het was een heel mooi verhaal. Als je het boek leest voel je het schuldgevoel van Amir en zie je alles voor je. Als je dat lukt als schrijver ben je een erg goede schrijver. Deze schrijver was dat zeker gelukt. Ik kon niet stoppen met lezen toen ik erin begon. Ik denk alleen niet dat ik nog een boek van deze schrijver ga lezen wat de andere boeken die hij heeft geschreven had Stella al gelezen en vertelde toen steeds het hele verhaal. Het zou dus niet zou leuk zijn om hem dan alsnog te lezen.

Met mijn planning ging alles ook heel goed. Ik had dit boek al een tijdje uit voordat ik dit verslag ging maken. Ik had dus ook alles op tijd af. De volgende keer ga ik gewoon weer hetzelfde doen als deze keer.

Gedichtenopdracht

Wat ik nooit zal krijgen

Ik wil afvallen.

Maar ik kom steeds weer aan.

Ik wil dun zijn.

Maar ik ben dat gewoon niet.

Ik wil knap zijn.

Maar dat zal ik nooit zijn.

Ik wil populair zijn.

Maar niemand mag mij.

Ik wil sterk zijn.

Maar ik snij mezelf.

Ik wil controle hebben.

Maar ik heb anorexia.

Ik wil gelukkig zijn.

Maar ik huil aan een stuk door.

Ik wil vrolijk zijn

Maar ik ben bang.

Ik wil geliefd zijn.

Maar ik voel me nooit prettig.

Ik wil dat niemand merkt dat ik anorexia heb.

Maar ik word na gefluisterd met anorexia patiënt.

Ik wil dit niet meer....

Ik vind dit een mooi gedicht omdat het me heel erg aanspreekt. Hij/zij doet heel erg moeite voor iets wat ze heel graag wilt maar het lukt niet. Ze probeert haar doel te bereiken door iets te doen wat slecht voor haar of hem zelf is. Aan het eind van het gedicht noemt hij/zij weer een ander doel wat ze wilt bereiken. Dit doel wilde ze weer bereiken doordat ze het andere doel wilde bereiken. Ik vind het gedicht heel mooi in elkaar gezet en ik vind dat dit gedicht ook een mooi moraal heeft.

Ik zoek

ik zoek
een hoekje

een plaatsje

in mijn huis

waar niemand

mij ooit

vinden kan

en in mijn ééntje

denk ik dan

weg zijn

en toch thuis

Ook dit gedicht spreekt mij heel erg aan. Ik weet niet zo goed waarom maar ik vind het wel een heel mooi gedicht. Het is grappig hoe ze kunnen uitleggen dat ze op dezelfde plek kan zijn maar dan in je hoofd ergens heel anders bent. Ik vind dit een erg mooi gedicht maar kan niet zo goed uitleggen waarom. Dat vind ik eigenlijk ook al heel bijzonder aan dit gedicht. Dat iets wat je niet helemaal begrijpt je toch zo kan aanspreken. Dat vind ik erg bijzonder. 

Wat weet ik van de vogel

wat weet ik van de vogel

als ik zijn zingen niet versta

Ik vind dit een heel mooi gedicht omdat dit gaat over iets waar ik eigenlijk nog nooit over heb nagedacht. Ik vind het een hele mooie tekst. Het is maar weinig maar toch ga je er over nadenken. Ook kan je de moraal van de tekst in veel situaties terug vinden. Ik vind het knap dat je met zo weinig tekst toch zo veel kunt doen.