maandag 30 december 2013

Verwerkingsopdracht 1 gedichten, Verloren

Alleen de herinnering

Nu is het definitief voorbij
Jij bent niet meer bevriend met mij
En ik weet dat we nooit meer vrienden zullen zijn
Dat doet me wel echt pijn

Want mijn vriendschap met jou vond ik bijzonder
Dat je bevriend met me wilde zijn, was als een wonder
Maar blijkbaar heeft het met jou niks gedaan
Dat ik altijd voor je klaar zou staan

Ik zou de dagen met jou zo weer overdoen
Maar je bent te veel veranderd sinds toen
Je bent een ander, niet het meisje die ik dacht dat je was
Het meisje die ik zo aardig vond in de eerste klas

Ik wil niet bevriend zijn met jou
Maar met het meisje van wie ik nog steeds hou
De herrinnering van die eerste klas
Toen je nog zo leuk en aardig was

De pijn die ik voel komt door wat toen is gebeurd
Dat het nooit meer terugkomt is wat mijn hart aan stukken scheurt
Ze zeggen: "Wie ermee stopt je vriend te zijn, is het nooit geweest."
Maar jij was dat wel, en dat raakt mij het meest

Ik wist niet waar ik het aan had verdiend
Maar jij was een echte vriend
En wat er ook gebeurt, 1 ding moet je weten
De leuke dagen met jou zal ik echt nooit vergeten

Bron: http://www.1001gedichten.nl/gedichten/92158/alleen_de_herinnering/
Ingezonden door: Suus (de naam van de dichter stond er niet bij)

Ik heb dit gedicht gekozen omdat dit heel erg bij de personage Demi uit mijn boek. Haar beste en enige vriendin Lieke, had borderline. Ze was daardoor heel erg veranderd en niet meer zoals vroeger. Ze praatte vaak over de dood, was nooit meer vrolijk en ze sneed zichzelf. Het is heel erg moeilijk om met iemand bevriend te blijven die depressief is en nooit echt iets zegt. Als Lieke wel iets zei ging dat vaak over de dood. Demi wist niet zo goed hoe ze hiermee moest omgaan. Ze zei vaak dat ze het meisje van vroeger miste en dat ze de oude Lieke terug wilde. Demi was nog wel een vriendin voor Lieke maar zei kon dit eigenlijk niet meer zijn voor Demi. Demi had het hier erg moeilijk mee maar probeerde het een beetje te begrijpen. Maar het gaat erg moeilijk om iemand te proberen te begrijpen die nooit wat zegt of uitlegt. Over de helft van het boek komt Lieke een beetje los en legt ze wat dingen uit aan Demi. Ze stond wat meer open voor hulp. Niet veel maar een beetje was goed genoeg voor Demi. Maar het ging heel slecht met Lieke en op het eind van het boek pleegt ze zelfmoord. Demi is haar beste en enige vriendin kwijt. Demi was helemaal van streek maar ze besefte zich ook dat een grote last van haar schouders af was en dat ze nu voor zichzelf kon gaan leven. Lieke zei toen ze nog leefde tegen Demi dat ze hoopte dat ze haar nooit alleen zou laten omdat ze dat niet zo overleven. Aan haar ouders had ze namelijk ook niets. Dit was natuurlijk een hele grote last voor Demi. Nu was ze daar vanaf maar ook was haar beste vriendin weg. Ze had alleen nog de herinneringen, goede en slechte.



Jezelf verliezen

Vele dagen van je leven zit je vast,
zelfs adem halen lijkt je soms te veel,
want je draagt mee, zo’n een enorme last,
nee, niets van jou voelt nog heel.

Voor je uit starend zitten te wachten,
alleen voelend al je gemis,
smekend naar iets wat je pijn doet verzachten,
maar weet dat het er niet is.

Langzaam gaat verloren de persoon die je bent,
verteerd door haat en verdriet,
het is nu alleen maar pijn wat je kent,
want vertrouwen in het leven heb je niet.

Steeds hebben mensen jou pijn gedaan,
en misbruik gemaakt van al je goedheid,
alleen nog maar met pijn door het leven gaan,
want door al wat is gebeurd, ben jij jezelf kwijt.

Ingezonden door: shiva_moon (de naam van de dichter stond er niet bij)

Dit gedicht heb ik gekozen omdat ik het vind passen bij Lieke. Een personage uit mijn boek die borderline heeft. Ze was altijd een vrolijk meisje en een echte doorzetter. Maar toen kreeg ze borderline. Ze verloor zichzelf. Ze was niet meer vrolijk maar nog wel een doorzetter. Maar ze zag de grens niet. Ze ging altijd veel te ver door. Als ze voor een toets of werkstuk een 9 kreeg was dit niet genoeg. Ze moest een 10 krijgen. Ze maakte zichzelf langzaam kapot. Ze viel heel erg af en werkte elke dag veel te hard aan school. Ze was bijna altijd depressief en wilde het liefst dood. Zo was ze eerst niet. Door borderline is zij zichzelf kwijtgeraakt en doodgegaan.



Borderline, De duivel in mij..

Ik heb de duivel in mij
hij voelt zich goed en vrij
ik vecht en ik vecht maar hij wil er niet uit
hij lacht alleen maar,heel veel en heel luid
alsof ik hem niks maken kan
hij maakt mij constant bang
hij bepaald wat ik voel
hij veranderd constant mijn doel
hij laat mij dingen voelen wat niet waar is
en soms houd die zich zo stil dat ik hem gewoon mis
hij maakt mij in de war
soms is die zo kill en star
hij maakt mij anders dan ik eigenlijk ben
hij laat het me voelen het is geen stem
hij laat mij hem geloven ondanks dat ik beter weet
en als ik het dan helemaal geloof laat die mij in de steek
hij geeft mij een muur op momenten dat ik het niet wil
en als ik hem erom vraag blijft die weer stil
hij laat mij dingen denken
dat mij alleen maar narigheid kan schenken
en als die narigheid dan toch is gekomen
dan had hij gelijk en laat ik hem weer boven komen
bij mijn geluk geeft die mij een slecht gevoel
en bij narigheid geluk als je snapt wat ik bedoel
het lijkt wel of ik leef voor alles wat slecht is
maar dat ik toch van binnen het geluk mis
ik kan alleen uitstreven naar het geluk
maar als ik het heb maak ik het zelf weer stuk
op die manier zal ik het nooit vinden
hij laat mij mezelf aan het ongeluk binden
want dan weet ik wat ik heb
en dan weet ik dat ik nog een doel heb
want als ik gelukkig ben kan het alleen nog maar slechter worden
en als het al slecht is, moet er nog worden begonnen
het is eigenlijk raar
dat ik me goed voel bij gevaar
geluk is eng en maakt mij kapot
terwijl ik zo graag gelukkig word
maar dat kan niet want kijk naar wat er dan mis kan gaan
en bij narigheid kan het alleen maar beter gaan
ik hoop dat ik ooit mijn balans daarin kan vinden
en dat mijzelf ooit eens aan het geluk kan binden

Bron: http://www.gedichten-freaks.nl/791408/
Schrijversnaam: me-myself-and-borderline

Ik heb dit gedicht gekozen omdat ik denk dat dit gedicht het best laat zien hoe Lieke zich voelde. Ik kan me niet voorstellen hoe je met borderline kunt ‘leren’ leven. Maar door dit gedicht snap ik al weer wat meer van borderline en wat het met je doet. Dit gedicht komt ook heel erg overeen met hoe Lieke zich gedroeg in het boek. Ook probeerde Lieke een keer uit te leggen aan Demi hoe zei zich voelt en wat borderline met haar doet. Dit gedicht lijkt daar heel erg op.