Verwerkingsopdracht 6 Interview, Boy 7

Dit is een interview met Mirjam Mous. Zij heeft het boek boy 7 geschreven. Het interview is uitgevoerd en geschreven door Janine Smit.  Dit interview klopt op zich wel met hoe het boek wat ik heb gelezen, boy 7, in elkaar zit. Wat je niet terug ziet in het boek is dat ze terwijl ze het verhaal schrijft het verhaal verder bedenkt. Alles in het boek is namelijk met elkaar verbonden. Het lijkt me best moeilijk om een boek te schrijven terwijl je nog niet weet hoe het verhaal verder gaat lopen. Ze zegt op een gegeven moment ook dat het doordat ze als ze bezig is met schrijven zelf ook nog niet weet hoe het verhaal gaat, het voelt alsof ze zelf in het verhaal zit. Dit voelde voor mij ook terwijl ik het las.

Ik vond het een heel leuk boek. Ook vond ik hem een beetje spannend. Dat wilde ze ook want ze noemde het zelf ook een thriller met een fantasy-randje. Ook geeft ze op een gegeven moment een lang antwoord. Dat was op de vraag: Wat is de beste manier om spanning in het verhaal te stoppen? Toen gaf ze allemaal manieren. Deze heeft ze volgens mij ook allemaal in het boek gebruikt. Hierdoor bleef ik ook steeds in het boek lezen en wilde ik niet stoppen met lezen. Ik had het boek daarom snel uit.

Als laatste vraagt de interviewer hoe ze de lezer van haar boek geboeid houd. Al deze manieren die ze noemt heeft ze erin gebruikt en werkte bij mij ook. Doordat je ook evenveel wist als de jongen in de buik maakte dat het nog spannender en wil je meer weten. Ik vond het een erg leuk boek.

Is het moeilijk om een idee uit te werken op papier?
Het is soms een heel gepuzzel, ja. Het gaat vrijwel nooit vanzelf. Dat een tekst gemakkelijk leest, wil niet zeggen dat het ook gemakkelijk was om hem zo op te schrijven. Daar moet ik hard mijn best voor doen.

Hoe bereidt u een verhaal voor?
Ik bereid meestal weinig voor. Ik zoek naar een grappige of spannende beginsituatie en dan ga ik achter mijn computer zitten en aan de slag. De rest van het verhaal ontstaat pas tijdens het schrijven. Alleen voor mijn boek Doorgeschoten dat gebaseerd is op de schietpartij op de Columbine High School heb ik vooraf informatie opgezocht via internet, krantenartikelen en tv-documentaires.

Maakt u schema's van wat u wanneer vertelt?
Nooit vooraf. Als het verhaal erg ingewikkeld is, maak ik tijdens het schrijven wel een soort samenvatting – het nummer van het hoofdstuk met een paar steekwoorden erachter om fouten te voorkomen.

Verandert er nog veel aan die voorbereiding tijdens het schrijven?
Aangezien er nauwelijks tot geen voorbereiding is: nee.

Wat doet u als u even niet meer weet wat u moet schrijven?
Stukje wandelen. Even liggen met mijn ogen dicht.

Wat is de beste manier om spanning in het verhaal te stoppen?
Er is geen beste manier. Er zijn veel verschillende manieren en het hangt er ook maar net van af wat voor soort verhaal het is. Niet alle manieren zijn altijd toe te passen.
* Geef nooit in een keer alle informatie prijs. Laat de lezer er stukje bij beetje achter komen hoe het zit. Maak hem nieuwsgierig en zet hem op het verkeerde been.
*Je kunt spannende dingen ook spannend opschrijven. Is iemand bang? Dan worden de zinnen bijvoorbeeld korter. Voorbeeld: De jongen wist zeker dat hij achtervolgd werd en keek om, maar er was niemand te zien.
Of: Hij werd achtervolgd. Zeker weten! Hij keek om. Pfff, niemand.
In de tweede zin hoor je meer de angst, zit je dichter op de jongen en dat is in mijn ogen spannender.
* Zorg dat je een hoofdstuk met een cliffhanger eindigt.
* Je kunt spelen met de tijd: het toen en nu afwisselen om de spanning op te bouwen, dingen pas later vertellen zodat ze eerst nog niet helemaal duidelijk zijn voor de lezer, zoals in mijn boek Vals Spel. Of juist vooruitkijken, zo van: Ik dacht dat het een geweldige dag zou worden, maar … De lezer wordt dan nieuwsgierig: wat gaat er gebeuren?
* Zorg ervoor dat het af en toe misgaat en dat je personage hindernissen tegenkomt. Als het de hoofdpersoon steeds meezit, is dat niet spannend. De lezer moet denken: o o, als dat maar goed afloopt.
* De spanning zit vaak niet in de actie, zoals een bom die ontploft, maar in het moment daarvoor: als je weet dat er een bom onder tafel ligt en dat die elk moment kan ontploffen.

Welke onderdelen moet een fantasy-verhaal zeker bevatten?
Geen idee. Ik beschouw mezelf niet als een auteur van fantasy-verhalen. Ik schrijf soapseries, meidenboeken, probleemboeken en thrillers. Boy 7 valt voor mij ook onder de thrillers. Het heeft wel een fantasy-randje, maar het zou bijna echt kunnen gebeuren. Er zijn al mensen met een chip in hun lichaam.

Is het schrijven van een fantasy-verhaal moeilijker dan het schrijven van een realistisch verhaal?
Nee. Voor beide verhalen gelden dezelfde regels: de lezer moet het kunnen geloven, of het nou fantasy is of niet. Een goedgeschreven verhaal over een vampier kan geloofwaardiger zijn dan een slecht geschreven verhaal over een gewoon meisje. Het hangt niet af van het onderwerp, maar van of je personage klopt en je verhaal overtuigend genoeg is.

Hoe bent u op het idee gekomen voor het boek Boy 7?
Ik bezoek vaak scholen. Jongens vroegen me wanneer ik eens een keer een heel spannende thriller zou gaan schrijven. Dat is Boy 7 geworden. Mijn lezers zijn wel vaker een inspiratiebron. Ik dacht: wat zou ik zelf heel spannend en eng vinden? Antwoord: als ik de controle verlies, als ik niemand meer kan vertrouwen. Dus bedacht ik een jongen met geheugenverlies. Als je al je herinneringen kwijt ben, raak je volgens mij ook alle vaste grond onder je voeten kwijt. Verder kwam ik net terug van mijn vakantie in Namibië in Afrika en daar zijn heel veel kale, gele grasvlaktes. Dat beeld zat nog in mijn hoofd. Sterker nog: de foto van de grasvlakte op het omslag is een vakantiefoto die ik zelf heb gemaakt. Dus begon ik het boek met een jongen op zo'n grasvlakte - verlaten, alleen en totaal in de war. Ik had zelf ook nog geen idee wat er met de jongen aan de hand was. Zo werk ik meestal. Dan is het net of ik het zelf meemaak.

Bij een boek als Boy 7 is het belangrijk dat u de lezer geboeid houdt, hoe doet u dat?
Informatie doseren. Spelen met de tijd. Boy 7 wil op het eind de jongens redden – dat hij dat binnen een bepaalde tijd moet doen, voert de spanning op. Verder doe ik dat door de lezer net zo weinig te laten weten als het hoofdpersonage, door er veel vaart en cliffhangers in te stoppen, door niet voorspelbaar te zijn en door het soms mis te laten gaan.