Reflectie periode 1

Ik heb de afgelopen tijd drie boeken gelezen voor mijn fictie dossier en daar ook verwerkingsopdrachten bij gemaakt. Ik heb ook nog wat andere boeken gelezen zoals het leven van een loser maar dat vond ik niet echt boeken voor in mijn fictiedossier. Ik vind het belangrijk dat ik door boeken te lezen mijn woordenschat kan uitbreiden. Als ik meer woorden ken kan ik ook meer volgen in bijvoorbeeld het journaal of de krant. Ook kan ik deze woordenschat natuurlijk gebruiken bij andere boeken Ook leer ik soms wat over de inhoud van de boeken zoals bij waargebeurde verhalen of verhalen die zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen. Ik vind het ook belangrijk dat als ik een boek eenmaal uit heb ik ook allemaal niet alleen snap van wat er gebeurd is in het boek, maar ook begrijp wat voor personages er in het boek staan en hoe hun in het leven staan.

Elke keer dat ik een boek uit heb gelezen de afgelopen tijd begin ik zo snel mogelijk aan de verwerkingsopdracht. Ik lees niet eerst allemaal boeken en maak er dan opdrachten van. Ook raak ik in de war als ik bezig ben met het maken van een verwerkingsopdracht van het ene boek en ondertussen alweer ben begonnen met het lezen van een ander boek. Dan haal ik die twee verhalen heel snel door elkaar. Ik ben wel blij met wat ik uiteindelijk allemaal heb gedaan. Ik vind al mijn opdrachten wel goed gelukt. Alleen vind ik het jammer van mezelf dat ik veel te laat begon met het lezen van het laatste boek dat ik eigenlijk helemaal niet zo leuk vond. Als ik nog ruim de tijd had was ik gestopt met het lezen van dat boek en was ik verder gegaan in een ander boek. Ik hoop dus dat ik de rest van het jaar gewoon vroeg begin met lezen en alleen nog maar leuke boeken lees.

Verwerkingsopdracht nieuwe kaft, Het dorp

Ik heb het boek Het dorp gelezen geschreven door Nikita Lalwani. Ik vond het niet zo’n leuk boek. Ik vond hem nogal saai en moest mezelf steeds dwingen om verder te lezen. Ik vond het niet echt een interessant boek. Normaal heb je fictie boeken die je leest omdat je die leuk vind en waargebeurde verhalen omdat je die interessant vind en daar wat van kunt leren. Dit boek vond ik dus niet zo leuk maar het was wel fictie. Als het een waargebeurd verhaal was geweest dan had ik het boek denk ik net iets leuker gevonden. Je kreeg dan weer wat mee over wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Maar dit was niet zo. Het was volgens mij wel redelijk goed geschreven voor mensen die dit soort boeken wel leuk vinden. Ze beschreef alles wat diegene in het boek zag namelijk tot in de details. Voor mij waren er iets te veel details. Ze beschreef alles tot in de puntjes waardoor ik een beetje geïrriteerd raakte. Ik wilde gewoon verder met het verhaal maar zij ging beschrijven hoe de lucht er die nacht uitzag. Ik zou dit boek dus niet zo snel aanraden.

Het boek gaat over een vrouw genaamd Ray. Ze komt uit Engeland en werkt bij de BBC. Ze gaat met nog twee andere mensen, één man en één vrouw, een film maken over een ‘open gevangenis’ in India waar mensen kwamen met hun gezin die waren veroordeeld voor moord of doodslag. Ze oberveren en filmen het dorp en sommige verhalen van mensen. Ze wilde mensen in Engeland een indruk geven van hoe het is in een ‘open gevangenis’. Maar ze hadden behoefte aan drama nodig. Ze wilde de mensen in Engeland ook iets geven om naar te kijken. Ze hebben toen een vrouw overgehaald om met haar ex-man te praten die haar vroeger sloeg, niks te eten gaf en opsloot terwijl ze zwanger was. Ze hebben stukken van die mensen hun leven gefilmd die voor die mensen heel gevoelig lag. Ray voelde zich hier schuldig over maar wist niet zo goed wat ze moest doen. Thuis wachtte op hun een baas die een mooie en emotionele film verwachtte. 
Ze hebben een man gefilmd die vermoedelijk aids had. Hij wist dit nog niet en de uitslag was nog niet definitief. Ze filmde tijdens dat de man dit allemaal van de dokter te horen kreeg. Zijn vrouw stond op een afstandje te luisteren. Toen ze hoorden dat de dokter zei dat hij hiv-positief was moest zijn vrouw heel hard huilen en schreeuwde ze naar haar man. Ze zei dat het leven nu geen zin meer had. Hij had hun ten schande gemaakt en waarschijnlijk hadden zij en haar zoontje nu ook hiv. Ze rende weg met een mes in haar hand. Ray rende haar achterna. Toen hield de vrouw waarvan ze toen hadden gefilmd toen ze met haar ex-man ging praten na zoveel jaar, de vrouw tegen. Ze schreeuwde naar Ray dat ze niet dichterbij moest komen. Ze zei dat ze haar soort wel kende, arrogant en egoïstisch. Ze zij dat ze het wist van de drugs die ze met zijn drieën rookte en dat ze met elkaar in een bed sliepen. Ze zei: “we laten ons door jullie filmen omdat jullie goede mensen zouden zijn, zo beschaafd. En dan doen jullie dit? Wij hebben gewillig meegewerkt. Wij zijn de idioten. Wat zullen jullie om ons hebben gelachten, zoals wij deden wat jullie wilden, wat jullie maar vroegen. En al die tijd laten jullie alleen maar jullie eigen gedegenereerde ideeën op ons los, nemen jullie alles wat je maar wilt, plunderen jullie ons. Voor een tv-programma?” Ray schrok hier heel erg van. Ze wist dat wat ze deden niet goed was maar dat het zo erg was had ze niet door. Ze is toen weggegaan en heeft voordat ze wegging alle dingen die ze hadden gefilmd en die om de computer stonden gewist en de banden van de video heeft ze weggegooid. Zo konden de andere twee mensen met wie ze daar was ook niets meer publiceren.

verwerkingsopdracht:

Ik heb als verwerkingsopdracht gekozen om een nieuwe kaft te maken voor het boek. Ik heb Ray geprobeerd te tekenen terwijl ze een camera vasthoudt. Ook heeft ze een joint in haar mond omdat ze soms een trekje kreeg van de man met wie ze daar ook was. Dat hielp haar een beetje overeind. De mensen in het dorp zagen ook dat ze af en toe drugs rookte en gingen oordelen over hun. Ik heb geprobeerd om de echte persoon Ray te laten zien in combinatie van hoe de mensen in het dorp haar zagen. Ook is de lens van de camera zo groot omdat ik probeerde het er te laten uitzien als een professionele camera met zo'n grote lens. Dit is alleen een beetje mislukt. Maar ik heb mijn best gedaan dus ik hoop dat je de nieuwe kaft een beetje mooi vind.