Roodkapje
in de toekomst
Hé een mailtje. Het is mijn
oma. Ze vraagt of ze haar Ipad 12 terug mag. Ik had hem een tijdje van haar
geleend. Het is echt nog een ouderwets ding. Maar ik had iets nodig om op te
tekenen. Ik ga namelijk naar een kunst school en moet daar goed voor oefenen.
Je kunt nu zo’n app downloaden dat je heel makkelijk en handig kan tekenen.
Maar onze Ipad was kapot gegaan. Mijn broertje is zo stom geweest om dat ding
van de roltrap af te laten vallen. Nu zijn we aan het sparen voor een nieuwe.
Maar mijn oma heeft de Ipad blijkbaar weer nodig. Laat ik dan maar gelijk even
gaan. Ik trek mijn jas aan en loop naar de deur. Dan hoor ik de roltrap aan
worden gezet. Het is vast mijn moeder. Ik schreeuw naar haar van beneden dat ik
even weg ben. “Waar ga je heen dan roodkapje?” vraagt mijn moeder. “Ik ga naar
oma, moeder” roep ik terug, “Helemaal alleen?”, “ja helemaal alleen” roep ik
terug. “Doe dan tenminste deze verwarmde jas aan in plaats van dat zomerding,
het is al winter hoor!” zegt mijn moeder. “Oké dan moeder…” roep ik terug.
Helemaal ingepakt en vol
onder alle regels mag ik eindelijk het huis uit. Ik stap in mijn vliegende auto
en vlieg naar oma toe. Het is heel erg druk vandaag op de vlieg weg. Er zijn
veel vliegtuigen in het verkeer en dan praat ik nog niet eens over de vliegende
fietsen en helikopters. Die vliegende fietsen gaan eigenlijk veel te hard. Ze
racen over de fietsweg en snijden iedereen en alles af. Echt irritant als je
het mij vraagt. Eindelijk ben ik bij mijn oma en begin ik met dalen. De
vliegauto’s zijn nog niet helemaal perfect en het dalen gaat nog best moeilijk.
Ik land altijd scheef op de parkeerplek. Eindelijk sta ik op de grond en druk
ik op het knopje naast het hek. Mijn oma woont namelijk in een villa en is
nogal fan van privacy. Ze heeft naast het hek een knopje zitten en daar moet je
aanbellen. Dan drukt mijn oma op een knopje en kijkt wie het is. Je kunt ook
door dat apparaat praten.
Ik druk op het knopje en
praat in het apparaat. Ik vraag of ik binnen mag komen om de Ipad terug te
geven. Ik hoor een hele schelle stem aan de andere kant vragen wie ik ben. “Ik
ben het, uw kleindochter, Roodkapje. Maar waarom is uw stem zo schel?” vraag
ik. “Dat komt door het apparaat liefje” zegt de stem aan de andere kant terug. Dan
word het hek geopend en loop ik de tuin binnen. Het is een hele grote tuin en
een best lang stuk om te lopen. Als ik bij de voordeur ben gaat de deur open,
maar er staat niemand achter de deur. Meestal als er niemand achter de deur
staat is mijn oma aan het koken. Dan drukt ze op een knopje en gaat de deur
automatisch open. Zo hoeft ze niet helemaal naar beneden te lopen met vieze
handen en zo.
Ik ga met de roltrap naar
boven naar de derde verdieping. Op die verdieping zit namelijk mijn oma’s
keuken. Als ik de keuken binnen kom staat mijn oma inderdaad te bakken. Maar het
rare is dat ik niets reuk. Ik loop dichter bij en stoot per ongeluk oma aan.
Oma voelt heel erg hard aan en ik krijg meteen een blauwe plek. “Oma hoe kan
het dat u zo hard bent?” Vraag ik. “Misschien voelt het zo omdat je zo hard
tegen me aanbotst” zegt oma. “Maar oma u heeft nog steeds een rare stem, hoe
kan dat?” vraag ik. Dan antwoord ze “ik ben ook een beetje verkouden kind”.
“Maar oma”, nu draait ze zich om, “u ziet er helemaal niet uit als oma!”
schreeuw ik van paniek. Het is de kookrobot van mijn oma met mijn oma’s kleding
aan. De robot loopt op mij af en zegt: “Ik krijg een beetje honger”. Dan word
ik in de robots mond gezogen en zit in de buik. Daar is mijn oma! “Oma!” zeg
ik. “Roodkapje” zegt oma. “Hoe komt u naar hier, wat is er gebeurd?” vraag ik.
Mijn oma zegt dat haar kookrobot op hol is geslagen en haar wou koken. Toen had
hij nog niet genoeg en nu heeft hij mij ook opgezogen. “Maar wat kwam jij hier
eigenlijk doen?” vraagt mijn oma. “Ik kwam u uw Ipad terug geven” zeg ik. “Maar
wacht eens even” zeg ik dan “met een Ipad kan je natuurlijk bellen”. “Ik bel
een technicus en die krijgt ons hier wel uit.
Ik bel een technicus en hij
komt gelijk. Hij haalt ons uit de robot en de robot word vernietigd. Nu omhels
ik mijn oma en geef de Ipad aan haar terug. Gelukkig is het allemaal nog goed
afgelopen. Ik drink nog wat thee met mijn oma en klets nog wat. Ook spreek ik
nog wat af met mijn oma: Dat we dit allebei niet doorvertellen aan mijn moeder
want dan raakt ze helemaal overstuur!