Script hoorspel van de ontdekking van Toetanchamon

                                                                  Rollen

Sven Damen is Howard Carter, de ontdekker van het graf van Toetanchamon

Mark van Rennes = Harry Burton, de fotograaf die bij de ontdekking was.

Sebas Smits = gids, die de mensen door de woestijn heen leidt. En Lord Carnarvon, de man die heel het project betaalt.

Joyce = geluiden, ze maakt de geluiden voor het stukje, en als graver

Stella = verteller, vertelt het verhaal.

                                                            Samenvatting

 De verteller vertelt de intro voor het hoorspel. Na de intro zitten  Howard Carter en Harry Burton  op twee kamelen  en de gids wijst ze naar de plek van de opgraving. Carter heeft de fotograaf Harry Burton opgehaald  omdat hij het gevoel heeft dat ze de graftombe gaan vinden . De gids zet ze daar neer en Howard vertelt over de ontwikkelingen tegen Harry. Uiteindelijk wordt de graftombe ontdekt. Dan gaan ze naar binnen met de gids die de hiërogliefen kan lezen. Terwijl ze de schatten aan het bewonderen zijn. Activeert er een val die een salvo pijlen door de kamer schiet. Iedereen is ongedeerd maar de gids is bang geworden en vlucht, dan komt lord Carnarvon binnen die heel blij is. Carter en Carnarvon gaan samen de grafkamer in en besluiten dat ze alles moeten onderzoeken. Dan komt Burton die zegt dat het acht jaar gaat duren voordat ze klaar zijn met fotograferen.  De verteller vertelt wat er van hun is geworden nadat ze de mummie hadden ontdekt.

                                                  Tekst

Verteller:               In november 1922 vond Howard Carter ,een Engelse archeoloog, in Egypte het graf van een farao, waarin zich een fantastische schat bevond.

De kranten stonden vol verhalen over gouden tronen, bedden, en strijdwagens, over met juwelen bezette kistjes, ja zelfs over bloemen, die, afgesloten van de buitenlucht, goed waren gebleven in de droge grafkelder.

Carter , die op dat moment voor Lord Carnarvon werkte, was aan het werk geweest op de koninklijke begraafplaats in Thebe, die bekend staat onder de naam "Vallei der Koningen". Hij wist, dat men bijna alle koninklijke graftombes waren gevonden. Maar er miste er  nog eentje. En hij zal het  vinden.

 Geluiden : kamelen stappen in zand en een zandstorm

Carter:                       Wat een hevige zandstorm zeg! Ik zie geen hand voor ogen.. als het goed is  
                                 zijn we er bijna, maar ik zie het nog niet.

Burton:                       Het zal wel is tijd worden, volgens mij moet het ook niet lang meer duren.

Gids:                          We zijn er inderdaad zo, het is niet ver meer.

Burton:                       Weet je zeker dat we goed gaan. Ik hou het niet meer uit in deze woestijn.

Carter:                        Je moet er toch iets voor over hebben om de grootste schat in recente 
                                  geschiedenis te willen vinden.

Burton:                       Ja, maar ik wil er toch snel zijn.

Gids:                           Kijk daar is het. Daar is de opgraving. Ik ga de kamelen even ergens zetten 
                                  waar ze  niet gestolen zullen worden. Als u geen bezwaar heeft  ga ik zo   
                                  mee naar de graaf plaats

Carter:                        Oké, als je er zo maar bent.

Burton:                       Zullen we alvast lopen naar de graaf plaats lopen?

Carter:                        Ja hoor, is goed.

                                  Geluid voetstappen in zand.

Burton:                       Hoe lang gaat dit graven nu nog duren? Jullie zijn al 15 jaar bezig, denken 
                                  jullie dat als jullie niet heel snel resultaten behalen, lord Carnarvon jullie nog 
                                  geld gaat geven.

Carter:                        Ik weet dat we Resultaten zullen behalen, ik kan het voelen. Fijn dat je zo 
                                  snel kon komen trouwens. Ik denk dat we de tombe bijna hebben  
                                  gevonden, dan zal lord Carnarvon zeker blij met ons zijn. Zou je ook even 
                                  het opgraven zelf willen filmen?

Burton:                       Ja, natuurlijk daar ben ik toch voor . Ah, is het hier, daar kan ik wel een 
                                  paar mooie foto’s van maken.

Carter:                        mooi zo, oh daar komt de gids, hij kan de hiërogliefen vertalen wanneer we 
                                  de tombe hebben gevonden, ik ben namelijk niet heel erg bekend met het 
                                  soort hiërogliefen dat we verwachten aan te treffen, het is een soort dialect.

Gids:                           ja dat kan ik zeker! Al vanaf jongs af aan heb ik geleerd de hiërogliefen te 
                                  lezen, ik ben gespecialiseerd in de dialecten. 

Graver:                       Meneer, meneer! We hebben het graf gevonden! Hier is de ingang kom   
                                  snel kijken!

Verteller:                     Op deze mooie november dag in Egypte werd de ontdekking dan eindelijk  
                                  gedaan, na 15 jaar van zwoegen en ploeteren door het zand, op zoek naar   
                                  iets waarvan ze niet een zeker wisten of het bestond. Maar nu eindelijk was   
                                  het gevonden en Burton carter en de gids haastte zich om naar binnen te   
                                  gaan en het vast te leggen op film en foto. Ze stonden kindsblij voor de 
                                  opening van de graftombe en konden niet wachten om naar binnen te gaan.

Gids:                           Kijk hier! Er staat een verhaaltje op deze tegel.

Carter: `                      Wat staat er?

Gids:                           Kort samengevat; zij die de slaap van de farao verstoren zullen een pijnlijke       
                                  dood sterven.

Burton:                        Ga even aan de kant, hier moet een foto van.

                                   Geluid: flits van camera.

Carter:                         Wat is er ongelooflijk veel te zien hier. Kom we gaan verder.

Gids:                           Kijk wel uit waar je loopt, deze tombes kunnen erop gemaakt zijn dat geen 

                                           mens er levend uit komt.

Burton:                        Kijk uit. De trappen zijn erg steil en wankel.

Carter:                         Graftombes bestaan uit veel kamers en hebben 1 grafkamer waar het graf

                                   uiteraard licht. Deze kamers hebben meestal een erg bijzondere deur dus 

                                   dan weten we waar we moeten zijn.

                                   Geluid opende deur.

Burton:                        Wauw! Al deze schatten zijn ook wel een foto waard.

Carter:                         Kijk uit dat je niets breekt terwijl we er doorheen lopen, laten we hier                                 

                                   rechtdoor gaan.

Gids:                           Nee, hier is niks. Laten we die andere deur nemen.

                                   Geluid Peilensalvo

Burton:                       Wow! Wat was dat?!

Carter:                         Is iedereen oké?

Gids:                           Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, jullie bekijken het maar.

Burton:                       Waar ga je heen?

Gids:                           Ik ga terug naar mijn kamelen.

Carter:                        Is goed, maar haal dan lord Carnarvon uit zijn tent, hij is de eerste die dit        

                                  wel zou willen zien.

Verteller:                     Na een tijdje wachten kwam Lord Carnarvon binnen, hij had een      
                                 uitstekend humeur toen hij zag hoe zijn geld geïnvesteerd was.

Carnarvon:                  Wauw, Uitstekend werk Carter. Ik wist dat ik je kon vertrouwen.

Carter:                         Met al het plezier Carnarvon.

Carnarvon:                   Nou laat me dan maar een kijkje nemen.

Burton:                        Ik blijf hier wel.

Carter:                         Ik moet je wel waarschuwen voor de vallen die er door de oude  
                                   Egyptenaren gezet zijn.

Carnarvon:                   Kwamen jullie dan vallen tegen.

Carter:                         Ja, we werden beschoten met een salvo peilen. Onze gids was zo bang dat 
                                   hij gevlucht is  met zijn kamelen.

Carnarvon:                   Slechte kwaliteit gidsen de laatste tijd.

Carter:                         Tja, maar meer vallen waren er niet.

Verteller:                      Carnarvon keek met grote ogen naar het werk dat hij gesubsidieerd.

Carnarvon:                   Nou, dat was erg mooi allenmaal maar het moet wel onderzocht worden    
                                   allemaal.

Carter:                         Ik weet het, We gaan gelijk aan het onderzoek beginnen.

Burton:                        Dat gaat me wel zo’n acht jaar duren! Pff.

Verteller:                     Het heeft 15 jaar geduurd om de graftombe te vinden, maar hun ambitie en 
                                  geduld werd rijkelijk beloond. Een kamer, gevuld met een van de grootste 
                                  schatten van de Egyptische geschiedenis was een deel van de beloning, 
                                  maar ook het gevoel om een 3000 jaar oude kamer in te lopen is een 
                                  beloning op zich. 6 weken na de opgraving kwam lord Carnarvon op 
                                  mysterieuze wijze om het leven, de vloek van Toetanchamon word het 
                                  genoemd. Carter overleed in 1939, 16 jaar na de grootse opgraving van zijn 
                                  leven op 64 jarige leeftijd. Harry Burton in 1940, nadat hij 8 jaar bezig was  
                                  om de hele tombe en al de dingen er in te fotograferen bleef hij in Egypte 
                                  zijn hele verdere leven, hij werd 61 jaar oud. Op verzoek van Howard 
                                  Carter werd na grondig onderzoek, het gemummificeerde lichaam van 
                                  Toetanchamon weer terug gelegd in zijn kist in te tombe, om hem 
                                  ongestoord te laten rusten in zijn eigen laatste rustplaats.